Parenting Tips: ଏହି ବୟସ ପରେ ପିଲାଙ୍କୁ ସାଥୀରେ ଶୁଆନ୍ତୁନି! କାରଣ…
ଅଭିଭାବକ ଭାବରେ ଆପଣଙ୍କର ମୁଖ୍ୟ ଦାୟିତ୍ୱ ହେଉଛି ପିଲାଙ୍କୁ ଭଲ ଆଦତ, ନିଜସ୍ୱତା, ଓ ନିୟମିତ ଜୀବନ ଶୈଳୀ ଶିଖାଇବା। ପିଲା ଛୋଟ ବେଳେ ତାଙ୍କୁ ମାନେ ବା ବାପାଙ୍କ ସାଥୀରେ ଶୁଅଛନ୍ତି, ଯାହା ସାଧାରଣ ଓ ସାନ୍ତ୍ୱନାଦାୟକ ଅଭ୍ୟାସ ଭାବେ ଦେଖାଯାଏ। କିନ୍ତୁ ଜଣାପଡ଼ିଛି, ଏହି ଅଭ୍ୟାସ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ବୟସ ପରେ ଆଗୁଁକୁ ଚାଲିଥିଲେ, ଏହା ପିଲାଙ୍କ ମନୋସାମାଜିକ ବିକାଶ ପାଇଁ ହାନିକାରକ ହୋଇପାରେ।
କେଉଁ ବୟସ ପରେ ଏହା ରୋକିବା ଉଚିତ?
ସାଧାରଣତଃ ପିଲା ୩-୪ ବର୍ଷରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା ପରେ ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ନିଜ ଶୋଇଘର ଓ ଶୋଇବା ଆବାସ ଦିଆଯିବା ଉଚିତ। ଏହା ତାଙ୍କର ସ୍ୱାଧୀନତା ଓ ନିଜସ୍ୱ ଅସ୍ତିତ୍ୱର ଅନୁଭୂତି ଉନ୍ମେଚନ କରେ।
କାହିଁକି ସାଥୀରେ ଶୁଇବା ଅଭ୍ୟାସ ରୋକିବା ଦରକାର?
- ମନୋବୃତ୍ତି ଓ ସ୍ୱାଧୀନତାର ଅଭାବ: ପିଲା ଜଦି ଲମ୍ବା ସମୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅଭିଭାବକଙ୍କ ସାଥୀରେ ଶୁଅଛନ୍ତି, ତେବେ ତାଙ୍କର ନିଜେ କିଛି କରିବା ଉପରେ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ଅଭାବ ହୋଇପାରେ।
- ନିଜସ୍ୱତାର ଅଭାବ: ଅଲଗା ଘରେ ଶୋଇବା ଦ୍ୱାରା ପିଲା ନିଜ ଘର, ବସ୍ତୁ, ଓ ଜିମ୍ମେଦାରୀ ବୁଝିପାରିଥାଏ। ଏହା ତାଙ୍କୁ ଉତ୍ତରଦାୟୀ ଏବଂ ଅନୁଶାସନଶୀଳ କରେ।
- ନିଜ ଘର ଉପରେ ଆଶ୍ରୟ: ପିଲା ତାଙ୍କ ଘରକୁ ନିଜ ପରି ଅନୁଭବ କରିବା ଦରକାର, ଯାହା ତାଙ୍କର ଆତ୍ମସ୍ଥିତି ପ୍ରତି ଭଲ ଭାବ ଗଢି ଦିଏ।
- ମା/ବାପାଙ୍କ ପ୍ରାଇଭେସୀ: ଅଭିଭାବକମାନଙ୍କର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଜୀବନ ଓ ବନ୍ଧୁତ୍ୱର ସମ୍ପର୍କ ଥିବା ଦରକାର। ପିଲା ସାଥୀରେ ନିୟମିତ ଥିଲେ ଏହି ସମ୍ପର୍କ ଉପରେ ପ୍ରଭାବ ପଡ଼ିପାରେ।
କିପରି ଧୀରେ ଧୀରେ ପିଲାକୁ ଅଲଗା ଶୁଇବାକୁ ଶିଖାଇବେ?
- ପ୍ରଥମେ ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଆନନ୍ଦଦାୟକ ଭାବେ ସଜାନ୍ତୁ।
- ତାଙ୍କ ସହିତ ଘଣ୍ଟା ଦୁଇ ଘଣ୍ଟା ଅଲଗା ଘରରେ ରୁହନ୍ତୁ, ଆଉ ଧୀରେ ଧୀରେ ଅଲଗା କରନ୍ତୁ।
- ଦୀପ ବା ନାଇଟ୍ ଲାମ୍ପ ରଖନ୍ତୁ, ଯାହା ଭୟ କମାଏ।
- ଆଶ୍ୱାସନ ଦିଅନ୍ତୁ ଯେ ଆପଣ ସାମନା ଘରରେ ଅଛନ୍ତି।
- ସିକ୍ରିଟ ହିରୋ ଜଣେ ଭାବେ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରନ୍ତୁ – “ତୁମେ ଏତେ ବଡ଼ ହେଇଗଲା!”
ସାରାଂଶ:
ପିଲାଙ୍କର ମନୋବୃତ୍ତିକ ଓ ସାମାଜିକ ବିକାଶ ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ନିଜ ଘରରେ ଶୋଇବା ଅଭ୍ୟାସ ଜରୁରୀ। ଏହି ଅଭ୍ୟାସ ସେମାନଙ୍କୁ ଆତ୍ମନିର୍ଭର, ନିଜସ୍ୱ ଓ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସୀ କରେ। ସେହିପାଇଁ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ବୟସ ପରେ ଅଭିଭାବକମାନେ ପିଲାଙ୍କ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ଏହି ପଦକ୍ଷେପ ନିଶ୍ଚୟ ନିଅନ୍ତୁ।
ଠିକ୍ ଅଛି! ଏହି ଥିମ୍ (ପିଲାଙ୍କୁ ନିଜ ଘରରେ ଶୁଇବା ଶିଖେଇବା) ଉପରେ ଏକ ଓଡ଼ିଆ କାହାଣୀ ନିମ୍ନରୂପ:
କାହାଣୀ ଶୀର୍ଷକ:
“ଛୋଟ ହିରୋ ବିରାଟ”
ପାଠ: ପିଲାଙ୍କ ସ୍ୱାଧୀନତା ବିକାଶ ପାଇଁ ଅଲଗା ଘରର ଅଭ୍ୟାସ
କାହାଣୀ:
ବିରାଟ ଥିଲା ୪ ବର୍ଷର ଜଣେ ଛୋଟ ପିଲା। ଆମ ଭିତରେ ଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ପିଲାପରି, ସେ ବି ରାତିରେ ମାଁ ଓ ବାପାଙ୍କ ସାଥିରେ ଶୁଇବାକୁ ପସନ୍ଦ କରୁଥିଲା। ତାଙ୍କ ଛୋଟ ଫୁଲ ଖଟିଆ ଘରରେ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ, ସେ କେବେ ତାହାରେ ଶୁଅ ନଥିଲା।
ଦିନେ ବାପା ତାଙ୍କୁ କହିଲେ, “ବିରାଟ, ତୁମେ ତ ଏବେ ବଡ଼ ହେଉଛ! ତୁମେ ତ ଏକ ଛୋଟ ହିରୋ!”
ବିରାଟ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟରେ: “ମୁଁ ଛୋଟ ହିରୋ?”
ମାଁ ହସିକରି କହିଲେ, “ହଁ! ଛୋଟ ହିରୋମାନେ ତ ନିଜ ଘରରେ ନିଜେ ଶୁଆନ୍ତି। ତୁମର ଘରକୁ ମୁ ଏକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଭରା ଜଗା କରିଦେବି!”
ସେ ଦିନ ବିରାଟଙ୍କ ଖଟିଆ ଉପରେ ତାଙ୍କ ପସନ୍ଦର ତାରା ଅଳଙ୍କାର, ଜୀନ ରୋବଟ ତାଲିକା, ଏବଂ ଏକ ନାଇଟ୍ ଲାମ୍ପ୍ ଲଗାଗଲା। ଘରଟି ଦେଖି ବିରାଟ ଖୁସି ହେଲେ।
ପ୍ରଥମ ରାତିରେ ସେ କିଛି ଡରିଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ମାଁ ବାପା କହିଲେ, “ଆମେ ସାମ୍ନା ଘରରେ ଅଛୁ। ଜରୁରୀ ହେଲେ ଡାକିବା।”
କିଛି ଦିନ ପରେ, ବିରାଟ ନିଜେ ମାନେ ଗର୍ବରେ କହିବା ଲାଗିଲେ:
“ମୁଁ ବିରାଟ, ଛୋଟ ହିରୋ — ମୋ ନିଜ ଘରରେ ଶୁଅେ!”
ସନ୍ଦେଶ:
ପିଲାମାନେ ଯେତେବେଳେ ନିଜ ଘର ଓ ଜିମ୍ମେଦାରୀ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି, ସେମାନେ ଅନେକ କଥା ଶିଖନ୍ତି। ବିରାଟ ପରି ଆପଣଙ୍କ ପିଲା ମଧ୍ୟ ଏକ ଛୋଟ ହିରୋ ହୋଇପାରେ — ବସ୍ ଅଭିଭାବକ ଭାବେ ଧୈର୍ୟ ଓ ଭଲ ଉଦାହରଣ ଦେବାକୁ ପଡିବ।